بندرتاریخی کنگ را می توان یکی از بزرگترین و کانونی ترین تمدن های بشری خطه جنوب دانست که به لطف مردم اصیل منطقه هنوز سنت ها و فرهنگ ها به قوت خود باقی مانده اند.
بندرکنگ در فاصله ۱۶۵ کیلومتری مرکز استان واقع شده و از توابع بخش مرکزی بندر لنگه به محسوب می شود که مردمانش شافعی هستند و به زبان فارسی و عربی حرف می‌زنند. شهر کنگ با وسعت ۸۰۰ هکتار و مساحت حریم ۲۰۱۰ هکتار بالغ بر ۱۹ هزار و ۲۳۱ نفر جمعیت دارد که پایگاه دریانوردی و لنج سازی آن ثبت‌جهانی شده است.
در حال حاضر، ۱۹۵ هکتار مساحت بافت تاریخی کنگ است که درآن ۲۷ مسجد اهل سنت و ۲۸۰ خانه تاریخی واقع شده و به صورت بکر باقی مانده است که ۱۰ اثر تاریخی در این بافت از قبیل مسجد، برکه، زیارتگاه، خانه تاریخی و قلعه در فهرست آثار ملی ثبت شده از این رو مدیرکل میراث فرهنگی و گردشگری هرمزگان از ثبت ملی این شهر تاریخی بعد از یزد خبر داد. بندرکنگ در گذشته برای تجار بود و کشتی‌های بزرگی نیز در آن پهلو می‌گرفتند که از آن‌ها برای تجارت به هندوستان و کشور‌های آفریقایی استفاده می‌شد.
در زمان‌های گذشته های نه چندان دور که استعمارگران بر خلیج فارس و مناطق اطراف آن تسلط داشتند، بندرکنگ یکی از مراکز مهم دولت پرتغالی‌ها بوده است. لنگرگاه تاریخی بندرگنک، قلعه بزرگ پرتغالی ها از مرکز حکومت در آنجا وجود داشت که اکنون نیز آثاری از آن در کنار دریا در زمان جزر آب دیده می‌شود.
بندر کنگ جایگاه ویژه ای در دانش دریانوردی حوزه خلیج فارس داشته که در طول قرن‌های متمادی مهم ترین کانون تامین اقلام و مایحتاج مردم این خطه به شمار می رفته است. اهالی بندرکنگ علاوه بر دریانوردی در زمینه لنج‌سازی و ساخت شناور های کوچک و بزرگ چوبی فعالیت داشتند از این رو کنگ را می توان مهد صنعت لنج سازی دانست که امروزه با ورود شناورهای سبک و صنعتی تنها موزه ای نمادین از فعالیت های صنتعگران این عرصه باقی مانده است. طرح جامع و تفصیلی اولیه کنگ در سال ۶۵ تهیه و تصویب شد که در سال ۱۳۸۵ طرح جامع دوم و طرح جامع سوم کنگ نیز مربوط به سال ۱۳۹۵ است.